O rasie

Syberyjski Klasyczny (SIB)
Syberyjczyk to rodowity kot leśny, o którym pierwsze wzmianki pojawiły się ok. roku 1000 i który pochodzi z surowej Syberii. Kot ten potrafi przetrwać nawet w najtrudniejszych warunkach, człowiek nie miał praktycznie żadnego udziału w tworzeniu tej rasy - powstała w sposób zgodny z naturą, bez ludzkiej ingerencji. Do dziś koty te bardzo dobrze znoszą zimno, a w zimie potrafią upomnieć się o wyjście na zewnątrz (ewentualnie na balkon). Upadek komuny i otwarcie granic na świat miało znaczenie także i dla kotów. Okazało się bowiem, że komunistyczne, sowieckie myszy nie prowadziły we wsiach sielskiego życia i także miały swojego odwiecznego, klasowego wroga w postaci kota. I to nie byle jakiego. Kot Syberyjski, bo tak nazwano tę rasę "nie tkniętą ręką hodowców", jest dużym, półdługowłosym kotem o typowym, leśnym wyglądzie. W sowieckiej Rosji nie do pomyślenia była hodowla zwierząt rasowych i to uratowało tego pięknego kota przed wynaturzeniem. Fenotypem kot syberyjski przypomina norweskie koty leśne i amerykańskie Maine Coon.

W Polsce hodowlę kotów syberyjskich rozpoczęto w 1990 roku. W tym samym roku co i do Polski koty syberyjskie dotarły do Stanów Zjednoczonych wraz z rosyjskimi emigrantami z Moskwy i St. Petersburga. Ciekawostką może być to, że pierwsze sybiraki które dotarły do Ameryki (czerwiec 1990) miały świadectwa zdrowia dla ptaków, na których ktoś odręcznie dopisał, że z Rosji wywożone będą koty.

Kot syberyjski jest kotem muskularnym i silnym, ale trochę mniejszym od swoich amerykańskich "kuzynów". Kocury zdecydowanie są większe od kotek. Koty te rosną powoli i pełne wymiary osiągają nawet po pięciu latach. Waga kotek dochodzi do 5 kilogramów, waga kocurów do 7 kg ale zdarzają sie okazy 8-10 kg. Ciało kota syberyjskiego jest lekko wydłużone, mocnej budowy z dużymi łapami i charakterystycznymi kępkami włosów między palcami. Głowa okrągława z wydatnymi policzkami i mocnymi kośćmi policzkowymi. Szczęka zaokrąglona. Nos długi, lekko wypukły ale bez zagłębienia u nasady. Mocne czoło harmonizuje z kształtem głowy. Duże, owalne oczy są lekko skośnie ustawione i szeroko rozstawione. Porównując sybiraki z innymi, podobnymi rasami, daje się zauważyć, że koty Maine Coon są bardziej zwarte i kanciaste, a koty norweskie smuklejsze i dłuższe.

Barwa oczu powinna być jednolita i najczęściej bywa zielona lub bursztynowa. Pochylone do przodu, lekko wypukłe i szeroko rozstawione uszy są średniej wielkości. Wierzchołki uszu powinny być zaokrąglone i bardzo często zakończone są pędzelkami dłuższych włosów.

Kot syberyjski posiada futro typowe dla wszystkich kotów leśnych. Półdługie włosy okrywowe są mocne i delikatnie przylegają do ciała. Podszycie gęste i miękkie dodaje kotu puszystości i miękkości w dotyku. Takie futro umożliwia tym kotom przebywanie w zimnym, ostrym klimacie. Charakterystyczne dla tej rasy są puchate "portki" na tylnych łapkach, obfity "śliniak" na piersi i gęsto owłosiony długi ogon. Na karku i barkach futro może być trochę krótsze, ale na grzbiecie jest bardzo obfite i mocne.

Kot syberyjski posiada umaszczenie podobne do kotów Maine Coon i norweskich leśnych. Najczęściej spotyka się je w naturalnym ubarwieniu agouti we wszystkich odmianach pręgowania, szylkretowe oraz kolorach czarnym, rudym, niebieskim, kremowym, srebrzystym itp. Tak jak i inne koty leśne, spotyka się sybiraki z dużym udziałem koloru białego. Kotów syberyjskich, jako jednej z niewielu ras naturalnych, nie wolno krzyżować z żadną inną rasą.

W roku 1991, zarówno w Europie jak i Ameryce, zarejestrowano kota syberyjskiego jako nową, na razie eksperymentalną i nieznaną szerzej rasę, przy okazji skreślając przydomek "leśny", jaki w pierwszej chwili stanowił część nazwy rasy. Pierwszą organizacją, która dopuściła je do zdobywania tytułów czempiona i uznała jako "pełnoprawną" rasę była amerykańska TICA i zrobiła to 1 maja 1997 r.). FIFe uczyniła to samo w styczniu 1998 roku i mamy już w kraju kilka kotów z tytułami championów.

Źródło: Encyklopedia kotów.

Neva Masquarade (NEM)
Neva Masquarade jest kolorystyczną odmianą kota Syberyjskiego. Kota tego wyróżniają charakterystyczne dla syjamów oznaczenia i niebieski kolor oczu. Nevy spotyka się z wieloma barwami i wzorami oznaczeń, ale zawsze są to koty unikalne i rzadko spotykane. Koty syberyjskie z oznaczeniami są wynikiem dużego programu hodowlanego prowadzonego od 1960 roku w hodowlach rosyjskiego klubu miłośników kotów (TARC) z Petersburga. Drogą selekcji kociąt w miotach kotów syberyjskich udało się zgromadzić odpowiednią ilość kotów z oznaczeniami, by zacząć hodować hową rasę. Nazwę dla rasy dała rzeka Neva przepływająca przez Petersburg, miasto słynące niegdyś z wielkich balów maskowych (maskarad). Neva Masquarade przez większość federacji hodowlanych uważana jest za kota syberyjskiego i tylko niektóre z nich uznały ją za rasę odrębną. Historię rasy wywodzi się od XVII wiecznych kotów syjamskich, które trzymane były na dworach rosyjskich i po minięciu mody na te koty syjamy zdziczały i przekazały swoje geny wałęsającym się kotom domowym - czyli między innymi syberyjskim. Mimo odpowiedniej selekcji i doboru par, kilka amerykańskich hodowli zasygnalizowało mioty kociąt syberyjskich, wśród których były także kocięta z oznaczeniami.

Wśród kociąt pochodzących od pierwszych kotów syberyjskich przywiezionych do USA w 1990 roku były także koty z oznaczeniami. Ustalony później standard dla tej rasy wykluczył jednak te piękne koty o niebieskich oczach. To wielka niesprawiedliwość! Kotami Neva Masquarade zainteresowali się hodowcy z USA i po długiej korespondencji z Prezydentem "The Aboriginal Russian Cat Club" (TARC) stowarzyszonego w TICA doprowadzili do wysłania do Ameryki w lutym 1997 roku kilku kotów tej nowej rasy. Pierwsze kocięta w USA urodziły się w hodowli Willowbrook's Cattery w lutym 1998 roku. Wszystkie osiem kociąt z tego miotu wyrosło na zdrowe i dorodne koty i prezentowane były już na wystawach kotów rasowych organizowanych przez TICA i CFF jako NBC's lub AOV's.

Kotka Uliana of Comrade o niebieskich oznaczeniach zdobyła na wystawach CFF's wiele nagród i wyróżnień. Dalszy rozwój kotów tej rasy uzależniony jest jednak od importu kolejnych kotów z Rosji, które odświeżą pulę genów. Bardzo zasłużyli się w tym Olga i Aleksey z klubu TARC, którzy wyszukują w rosyjskich hodowlach i wysyłają do USA kolejne koty tej pięknej rasy.

Na zachód Europy Syberyjczyki dotarły w r.1990, a wielkimi wielbicielami i propagatorami tej odmiany byli Niemcy. Do Polski Nevki trafiły w drugiej połowie lat 90-tych ubiegłego wieku, a pierwsze kocięta urodziły się, ku zaskoczeniu hodowcy, w roku 1999 w hodowli kotów syberyjskich o umaszczeniu naturalnym. Jak się później okazało, rodzice kociąt mieli przodków o umaszczeniu ze znaczeniami. Niestety, ze względu na mieszankę genów, nevy masquarade przez długi czas były traktowane przez międzynarodową federację felinologiczną FIFe jako rasa nieuznana. Mogły być wystawiane na wystawach i otrzywać oceny, nie mogły jednak zdobywać tytułów. Inne organizacje felinologiczne traktowały je jako jedną z wielu odmian kolorystycznych kotów syberyjskich, FIFe natomiast nie chciało uznać nev jako kotów rasy naturalnej, do której zalicza się syberyjczyki. Sprawa została roztrzygnięta w dniu 30. 05. 2008 r na Zebraniu Generalnym FIFe w Smokowcu na Słowacji i z dniem 01. 01. 2009 r FIFe uznało nevy masquarade ( NEM ) wstępnie jako nową rasę - rasę siostrzaną w stosunku do kotów syberyjskich. Najistotniejsze w tej nowej rasie jest to, że powstała bez krzyżowania z innymi rasami, tylko poprzez selekcję kociąt z wielu hodowli.

Źródło: Encyklopedia kotów.

Charakter i temperament
Koty syberyjskie to zwierzęta ruchliwe, żywiołowe, z dużym temperamentem, jednocześnie przyjacielskie i uczuciowe. Nie są agresywne, nie mają również niszczycielskich zapędów, jeśli tylko w domu mają drapak Są wrażliwe, ciekawskie, łatwo adaptują się do nowych warunków i dobrze znoszą podróże. Bywają bardzo gadatliwe, uwielbiają porozumiewać się głosem z opiekunem, często „gruchają”, jednak wydawane przez nie dźwięki brzmią cicho i miło dla uszu. W rodzinie kot ten jest serdeczny i towarzyski, ale nie natarczywy. Spośród innych ras wyróżnia go charakter będący mieszaniną subtelności, wdzięku, wrodzonej inteligencji . Charakterystyczne dla nich jest również to, że mimo udomowienia i potrzeby obcowania z człowiekiem, wciąż pozostaje w ich osobowości coś dzikiego i pierwotnego. Długo zaniedbywane i znudzone mogą zatem szukać wrażeń nie koniecznie we właściwy sposób. Dobrze jest więc jak najczęściej poświęcać im trochę uwagi lub też sprawić podarunek w postaci kociego czy psiego przyjaciela. Sybiraki chętnie przebywają w kocich grupach. Doskonale współżyją też z innymi czworonogami tzn. króliczkami miniaturowymi, świnkami morskimi lub psami. Bardzo szybko przywiązują się do ludzi i stają się prawdziwymi członkami rodziny, w pełni uczestnicząc w jej życiu. Zazwyczaj wybierają sobie jednego człowieka, którego słuchają i kochają wiernie i bezwarunkowo. Koty te lubią dzieci i zabawy z nimi, wykazują dużo cierpliwości i są w stosunku do nich bardzo przyjacielskie, do tego lojalne i ciekawskie. Zwykle podążają za swoimi opiekunami po całym domu, pilnując aby nie przegapić czegoś ciekawego. Bardzo lubią też wspinać się i skakać, co potwierdza ich częste odpoczywanie na wysokich półkach i szafach. Są wspaniałymi myśliwymi, nie popuszczą żadnemu owadowi. Najprawdopodobniej mieszkańcy Syberii używali ich jako „stróża” domu, ponieważ potrafiły reagować na widok zbliżającego się obcego. Również u nas witają domowników czy gości biegnąc żywo do drzwi, jak tylko usłyszą dzwonek. Nie przeszkadza im też woda, gdyż w warunkach naturalnych musiały często brodzić w zbiornikach wodnych, dlatego zawsze zainteresują się tym, co się dzieje w wannie, niektóre będą się nawet „brzechtać” w pozostałościach po kąpieli.

Pielęgnacja kota syberyjskiego
Pielęgnacja okrywy włosowej kotów syberyjskich nie jest kłopotliwa, gdyż ich futro, z wyjątkiem miejsc pod pachami i w pachwinach, nie wykazuje tendencji do kołtunienia. Raz na kilka dni wystarczy przeczesać je gęstym grzebieniem, dzięki czemu martwy włos zostanie usunięty, a żywy - pobudzony do wzrostu. Raz na miesiąc należy wyczyścić uszy i obciąć pazurki. Kontrolę czystości zębów pozostawić lekarzowi weterynarii.

Kot przyjazny alergikom!
W kociej ślinie znajduje się białko o nazwie FEL D-1. Kiedy kot się liże, białko to wysycha na futrze, a jego małe cząsteczki nie mogą być wychwycone przez filtry powietrza. Według amerykańskich uczonych kot syberyjski jest pozbawiony FEL D-1, dlatego jego sierść nie alergizuje.